Ogromne zapotrzebowanie na herbatę doprowadziło do wzrostu jej importu do Anglii z około 50 ton w 1700 roku do 15.000 ton w roku 1801. Monopol handlowy na herbatę posiadała firma East India Company (Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska).
Transport herbaty trwał bardzo długo, a na klipry wypełnione herbatą Anglicy stawiali poważne sumy pieniędzy, śledząc na bieżąco ich trasę.
Anglicy potrafili sporo zapłacić, aby napić się prawdziwej herbaty.
Herbata stała się szybko modnym i równocześnie drogim napojem na Wyspach: liście herbaty były sprzedawane na gramy w sklepach kolonialnych.
2. Herbata z mlekiem czy bez mleka?
Mniej zamożni Brytyjczycy znaleźli sposób na oszczędność: w filiżance znajdowało się ok. 90% herbaty, do której było dolewane mleko (w tamtych czasach mleka było pod dostatkiem i było bardzo tanie). Na spotkaniach towarzyskich wyznacznikiem zamożności danej osoby była ilość dolanego mleka do herbaty; jeśli ktoś w ogóle nie dolał mleka do swojej herbaty oznaczało to, że ta osoba jest bardzo bogata.
Aby uwolnić się od monopolu Chin na herbatę, East India Company wysłała Szkockiego botanika, Roberta Fortune do Chin na tajną ekspedycję naukową, aby ten zakupił i wywiózł do Indii ze sobą sadzonki herbaty, Założono tam pierwsze plantacje herbaty w rejonie Darjeeling i Assam.
Herbata stała się bardzo ważnym przedmiotem handlowym w światowym biznesie, prowadzonym przez Imperium Brytyjskie, umacniając swoją dominację nad dużą częścią świata pod koniec XVIII wieku. Po dzień dzisiejszy herbata jest widziana jako symbol „brytyjskości” na całym świecie.
Współcześnie bardzo niewielu Brytyjczyków zna historię herbaty i jej znaczenie w umacnianiu znaczenia politycznego na arenie świata.
3. Zwyczaj Five o'clock
W 19 wieku w Anglii narodził się zwyczaj picia popołudniowej herbaty około godziny piątej.
Zapoczątkowała tę modę księżna Anna Russel, która popołudniu była trochę głodna.
W sekrecie wzywała służbę, aby podano jej herbatę i ciastka.
Sekret wyszedł na jaw i ludzie z niższych sfer zaczęli naśladować spożywanie podwieczorku.
Czas podwieczorku był czasem mniej oficjalnym, z mniejszą ilością zasad etykiety.
Kobiety miały okazję do rozmów, a zakochani mieli czas dla siebie.
Tradycyjnie wśród osób z niższych sfer serwowano herbatę z mlekiem, drobne ciasteczka oraz obowiązkowo słodkie bułeczki z konfiturą i śmietaną. Osoby z wyższych sfer najczęściej piły herbatę bez mleka i bez cukru.
4. Parzenie herbaty po angielsku
Parzenie brytyjskiej herbaty z mlekiem rozpoczyna się od zaparzenia herbaty w pękatym dzbanku, który został uprzednio rozgrzany wrzącą wodą.
Herbata zalewana jest wrzątkiem, a następnie parzona od 3 do 5 minut.
Gdy herbata w pełni wydobędzie swój aromat i odpowiedni kolor wówczas jest rozlewana do porcelanowych filiżanek.
Brytyjczycy dolewają mleko na dwa sposoby.
Metoda milk after to dolanie mleka do przygotowanej herbaty. Druga technika podawania herbaty przez Brytyjczyków nazywa się milk first – najpierw zimne mleko jest wlewane do filiżanki dopiero potem wlewana jest gorąca herbata.
Zwyczaj wlewania najpierw mleka do filiżanki wynikał z troski o bardzo cienką, chińską porcelanę. Zgodnie z etykietą mleko jednak powinno się nalewać do herbaty.
5. Skąd nazwa bawarka?
Bawarką wzięła swoją nazwę od książąt bawarskich, którzy w 1689 roku byli gośćmi małej kawiarni francuskiej w Paryżu 0 Cafe Procope założonej przez Sycylijczyka Francesco Procopio.
Początkowo książęta z Bawarii zamawiali czarną herbatę z syropem kapillorowym czyli z syropem z pewnego rodzaju paproci jadalnej Adiantum capillus-veneris. Od tego momentu taki sposób spożywania herbaty zyskał uznanie w Paryżu i został nazwany Bavaroise.
Gdy przepis trafił do Polski spodobał się głównie kobietom, dlatego funkcjonował jako określenie herbatki dla kobiet. W tamtym czasie i dużo wcześniej również kobiety wierzyły, że picie mleka w okresie karmienia piersią ma dobroczynny wpływ na zwiększenie laktacji. Zaczęły również dodawać mleko do napoju herbacianego z dodatkiem syropu z paproci. Z czasem zwyczaj dodawania syropu zaniknął, jednak nazwa bawarka pozostała.
6. Słynne mieszanki angielskie
Najsłynniejszą mieszanką herbacianą rodem z Anglii jest Earl Grey. Mieszanka ta powstała na specjalne zamówienie hrabiego Grey'a, a wykonana przez mistrza herbacianych mieszanek Thomasa Twining'a. Mieszanka zawdzięcza swój charakterystyczny smak dodatkowi olejku z bergamotki, czyli gorzkiej pomarańczy. Nazwa pochodzi od Bergamo w słonecznej Italii, gdzie zaczęto ją produkować i handlować jej olejkiem.
Brytyjczycy upodobali sobie mieszanki różnych czarnych herbaty, klasyfikując je często według pory dnia.
Mieszanka Prince od Wales
Powstała na specjalne zamówienie księcia Walii Edwarda u mistrza herbacianego Thomasa Twining'a. Zawiera różne chińskie herbaty czarne, często z prowincji Yunnan, z dużą dozą herbaty Keemun, która jest obowiązkowym składnikiem.
Mieszanka English Breakfast Tea
To mocna mieszanka śniadaniowa. Wyróżnia się sporą zawartością teiny, wyrazistym smakiem, który można złagodzić dodatkami typu: cukier, cytryna, mleko - bez obawy, że napar herbaty z dodatkami straci swój charakter. Tradycyjnie mieszanka English Breakfast zawiera herbaty czarne z różnych kolonii brytyjskich: Assam, Ceylon
7. Współcześnie zwyczaj Tea Time
Tea lub bardziej popularne Tea Time jest odpowiednikiem podwieczorka lub wczesnej kolacji, składającej się z kubka herbaty i ciasta lub kanapek. Ze względu na godziny pracy, Tea Time ma miejsce znacznie później niż o 17 (większość Brytyjczyków kończy pracę o 17), najczęściej około godziny 18-19.
Brytyjczycy są nadal herbacianym narodem: średnio Brytyjczycy wypijają łącznie 160 milionów kubków herbaty dziennie! Według statystyk, przeciętny Brytyjczyk wypija 2.1 kg herbaty na rok. Najpopularniejszą postacią herbaty wypijaną przez wyspiarzy jest czarna herbata ekspresowa z mlekiem, pita w zwykłym kubku, zazwyczaj bez cukru.
Builder's Tea (Herbata Budowlańca) to mocna, czarna herbata z dolaną dużą ilością mleka i dużą ilością cukru.
Picie herbaty dla większości Brytyjczyków to po prostu traktowanie herbaty jako zwykły napój, niektórzy wypijają aż 6 kubków dziennie.
8. Przepis na herbatę idealną wg. pisarza George'a Orwell'a
- Używaj herbaty z Indii lub Sri Lanki, nie z Chin
- Użyj imbryka, najlepiej z porcelany
- Podgrzej wodę w czajniku na ogniu
- Herbata powinna być mocna – przynajmniej 6 łyżek herbaty na litr wody
- Pokruszone liście herbaty powinny pływać swobodnie w czajniku
- Przelej zawartość czajnika do imbryka
- Wymieszaj herbatę w imbryku
- Herbatę pij z wysokich, okrągłych kubków
- Nie dodawaj gęstego mleka (ani kremu!)
- Dodaj mleko do herbaty, nie herbatę do mleka!
- Herbatę pij bez cukru!
Poniżej herbaty w stylu angielskim z naszej oferty:
Herbata czarna Ceylon Earl Grey Klasyczny LINK >>
Herbata czarna Cejlońska Earl Grey Orange LINK >>
Czarna herbata Assam Gentleman LINK >>
Herbata czarna Assam TGFOP LINK >>
Herbaty w puszce marki Twinings LINK >>
Herbata czarna Darjeeling FTGFOP1 First Flush LINK >>